تبلیغات 
1. انگور یبوست مزاج را که امّ الامراض است برطرف مى کند.
2. سوءهاضمه افرادى که به علت پرخورى معده شان ضعیف شده است، بر اثر رژیم آب انگور برطرف مى شود.
3. پرخونى کبد را رفع مى کند.
4. در بیمارانى که مبتلا به پر شدن کیسه صفرا و سنگ صفرا هستند، نتایج بسیار خوبى مى دهد.
5. در معالجه یرقان، به عنوان یک داروى مؤثر، تجویز مى شود.
6. در ضعف قلب، که به علت بیمارى هاى کلیه پیدا مى شود، آب انگور انرژى عضلات قلب را زیاد کرده و به علت دفع مواد مضر از بدن، قلب را سبک بار مى سازد.
7. در معالجه ورم حنجره (لارنژیت)، ورم برنش ها (برنشیت) و در بهبود حالت عمومى مبتلایان به سل ریوى، و هم چنین مسلولانى که اختلالات معده و روده دارند مفید و مؤثر واقع است.
8. در معالجه حب البلوغ (جوش جوانى)، کهیر، اگزما (که از مسمومیت روده ها به وجود مى آید) اثرات کاملا واضح دارد.
9. در بیمارى هاى ناشى از سوء تغذیه مخصوصا، رماتیسم و نقرس مفید واقع مى شود زیرا تبادلات غذایى را تقویت کرده و سوءتغذیه را برطرف مى سازد.
10. در طب کودکان، مخصوصا در موارد ضعف کلیه، ضعف کبد، ضعف بدن، کمبود بدن از ویتامین ها، فقر غذایى، نتایج بسیار خوب داده است.
11. اسید اوریک و اورات ها را از بدن دفع مى کند، بنابراین، از یک سو، خون را تصفیه و غلظت و تیرگى هاى رنگ آن را برطرف مى کند و از سوى دیگر، میزان قلیاى خون و مایعات بدن را زیاد کرده و در حفظ جوانى، شادابى و جلوگیرى از خمودگی و پیرى تأثیر مى گذارد.
12. آب انگور یکى از مقوى ترین غذاها و بهترین مرمت کننده اعضاى بدن است و از حیث تولید انرژى در بدن بسیار قابل توجه است، به طورى که یک لیتر آب انگور 900 کالرى حرارت تولید مى کند، حال آنکه یک کیلو سیب زمینى 660 کالرى و یک لیتر شیر 700 کالرى حرارت ایجاد مى کند.
13. آنهایی که معده ضعیف دارند باید انگور را بدون پوست بخورند زیرا پوست آن دیر هضم است و موجب دل درد ، نفخ و عوارض دیگر می گردد
14.انگور خواص ضدپیری دارد.
15.آنتی اکسیدان های موحود در آب انگور، سلول های تخریب شده را ترمیم کرده و همچنین از تخریب بیشتر آنها جلوگیری می کند.
16.آنتی اکسیدان های موجود در آب انگور می تواند از پیر شدن و بیماری های مرتبط با آن مثل آلزایمر جلوگیری کند.
17.آنتی اکسیدان های موجود در آب انگور سیستم ایمنی بدن را تقویت می کنند.
احتیاط در مصرف انگور:
انگور باوجود خاصیت های مهمى که از نظر درمان بیمارى ها دارد و ما آن ها را قبلا ذکر کردیم، داراى یک ضرر هم هست، و آن اینکه افراط در خوردن آن کبد را خسته مى کند و به اعمال حیاتى آن لطمه مى زند و علت آن هم عمل قندسازى کبد است و چون انگور مواد قندى زیاد دارد اگر در مصرف آن افراط شود در تنظیم عمل قندسازى کبد ممکن است اختلالى پیش آید و اگر افراط نشود و به مقدار کم خورده شود، نتایج مثبت و فواید مطلوب آن بروز خواهد کرد.
براى دفع این ضرر، متخصصان کنونى تغذیه دستورى جز این نداده اند که باید در مصرف طولانى انگور قدرى احتیاط شود و معالجه به طور تدریجى و ملایم صورت گیرد تا کبد خسته نشود.
